به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

چرا قرص انسولین وجود ندارد؟

تاریخ انتشار: ۲۱ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۵۹۵۳۵۲

پژوهشگران «موسسه پزشکی والتر و الیزا هال» (WEHI) در ملبورن، به یک پرسش ۱۰۰ ساله در حوزه پژوهش دیابت پاسخ دادند. پرسش این است که آیا یک مولکول متفاوت با انسولین می‌تواند اثر یکسانی داشته باشد یا خیر. این یافته‌ها بینش‌های مهمی را برای توسعه یک قرص انسولین خوراکی در آینده ارائه می‌دهند.

این گروه پژوهشی نشان داده‌اند که یک مولکول غیر از انسولین چگونه می‌تواند نقش انسولین را تقلید کند که هورمونی کلیدی برای کنترل سطح قند خون است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

پژوهش موسسه پزشکی والتر و الیزا هال، راه‌های جدیدی را برای توسعه دارو‌هایی هموار می‌کند که می‌توانند جایگزین تزریق روزانه انسولین برای افراد مبتلا به دیابت نوع یک باشند.

افراد مبتلا به دیابت نوع یک نمی‌توانند انسولین تولید کنند و به تزریق روزانه و متعدد انسولین نیاز دارند تا سطح گلوکز خون خود را کنترل کنند. این پژوهش جدید تأیید می‌کند که می‌توان از مولکول‌های جایگزین برای فعال کردن روند جذب گلوکز خون استفاده کرد و نیاز به انسولین را به کلی دور زد.

این پژوهش به سرپرستی دکتر نیکلاس کرک و پروفسور مایک لارنس، پژوهشگران موسسه پزشکی والتر و الیزا هال و با همکاری شرکت داروسازی آمریکایی ایلای لی‌لی اند کامپنی Eli Lilly and Company انجام شده است.

کمک یک مولکول متفاوت برای ساخت قرص انسولین

دکتر کرک گفت: دانشمندان برای ساختن انسولین در قالب یک قرص تلاش کرده‌اند، زیرا انسولین ناپایدار است و پس از هضم شدن، به راحتی توسط بدن تجزیه می‌شود. از زمان کشف انسولین در حدود ۱۰۰ سال پیش، ساخت قرص انسولین، رویایی برای پژوهشگران حوزه دیابت بوده، اما پس از چندین دهه تلاش، هنوز موفقیت چندانی حاصل نشده است.

این تحقیقات اکنون با توسعه «میکروسکوپ الکترونی کرایو» (cryo-EM) که می‌تواند مولکول‌های پیچیده را با جزئیات اتمی تجسم کند، شتاب چشمگیری یافته است و به پژوهشگران امکان می‌دهد تا تصاویر سه‌بعدی گیرنده انسولین را به سرعت تولید کنند.

کرک ادامه داد: با میکروسکوپ الکترونی کرایو اکنون می‌توانیم مستقیما بفهمیم که مولکول‌های گوناگونی از جمله انسولین چگونه شکل گیرنده انسولین را تغییر می‌دهند. تعامل انسولین بسیار پیچیده‌تر از آن چیزی است که پیش‌بینی می‌شد؛ به طوری که انسولین و گیرنده‌های آن به طور چشمگیری تغییر شکل می‌دهند.

تقلید از انسولین با مولکول‌های ساده

تحقیقات جدید نشان می‌دهند که یک مولکول تقلیدکننده انسولین چگونه روی گیرنده انسولین عمل می‌کند و آن را روشن می‌کند. این نخستین گام در مسیری است که سلول‌ها را هدایت می‌کند تا زمانی که سطح قند بدن خیلی بالا است، گلوکز را جذب کنند.

این گروه پژوهشی، بازسازی‌های پیچیده میکروسکوپ الکترونی کرایو را برای به دست آوردن نقشه‌ای از چندین مولکول به نام «پپتیدها» (peptides) انجام دادند که با گیرنده انسولین تعامل دارند و آن را در موقعیت فعال نگه می‌دارند. آزمایش‌های انجام شده با میکروسکوپ الکترونی کرایو، یک پپتید را شناسایی کردند که می‌تواند با روشی شبیه به روش انسولین، به گیرنده متصل شود و آن را فعال کند.

کرک گفت: انسولین تکامل یافته است تا مانند دستی که یک جفت انبر را به هم نزدیک می‌کند، گیرنده را با دقت نگه دارد. پپتید‌هایی که ما استفاده کردیم، به صورت جفت برای فعال کردن گیرنده انسولین کار می‌کنند و مانند دو دست هستند که انبر را نگه می‌دارند.

اگرچه زمان رسیدن به نتایج درمانی بسیار دور است، اما کشف این گروه پژوهشی می‌تواند به تولید دارویی برای جایگزینی انسولین بیانجامد و نیاز به تزریق را در بیماران مبتلا به دیابت کاهش دهد.

کرک گفت: دانشمندان در جایگزین کردن این نوع مولکول‌های تقلیدی با دارو‌هایی که می‌توانند به عنوان قرص مصرف شوند، موفق شده‌اند. رسیدن به این مقصد هنوز راهی طولانی را در پیش دارد که پژوهش‌های بیشتری را می‌طلبد، اما جالب است بدانید که کشف ما راه را برای ارائه درمان‌های خوراکی دیابت نوع یک هموار می‌کند.

باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی بهداشت و درمان

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: انسولین بیماران دیابتی گیرنده انسولین قرص انسولین یک مولکول

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۵۹۵۳۵۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

وجود ۷ میلیون مبتلا به دیابت در کشور

به گزارش «تابناک»، دکتر حسام‌الدین علامه در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان اینکه زخم‌های مزمن ۳ دسته «عمده» و یک دسته «نادرتر» دارند، اظهار کرد: زخم‌های دیابتی در صدر دسته «عمده» قرار می‌گیرند؛ زخم‌های دیابتی، زخمی است که در صورت کنترل نشدن دیابت در افراد مبتلا به این بیماری در گذر زمان، ابتدا «نوروپاتی» و سپس زخم ایجاد می‌شود. اگر افراد مبتلا به دیابت از پای خود به خوبی مراقبت نکنند، در وهله نخست به «نوروپاتی» یعنی کاهش حس محیطی پا و در وهله دوم به زخم پای دیابتی مبتلا می‌شوند.

وی با بیان اینکه زخم‌های عروقی دومین عامل ابتلا به زخم‌های مزمن هستند، اظهار کرد: زخم‌های عروقی به ۲ دسته «ایسکمیک» (شریانی) و «وریدی» تقسیم می‌شوند. بررسی‌ها بیانگر این است که دیابت یکی از عوامل اصلی ایجادکننده زخم‌های شریانی است. همچنین زخم‌های وریدی به دلایل نارسایی‌های عروق وریدی مانند «واریس» ایجاد می‌شود. چاقی، نارسایی‌های قلبی‌عروقی و برخی از سرطان‌ها که در سیستم «لنف ادم» اختلال ایجاد می‌کنند نیز سبب ابتلا به زخم‌های مزمن وریدی می‌شوند.

علامه با بیان اینکه سومین عاملی که منجر به زخم‌های مزمن می‌شود، زخم‌های «فشاری» یا «بستر» هستند؛ افزود: طبیعی است که تعداد سالمندان یک جامعه با افزایش شاخص امید زندگی زیاد می‌شود. در چنین شرایطی، انتظار داریم بیماری‌هایی که منجر به استراحت مطلق سالمندان می‌شود به ویژه در سالمندانی که سکته کرده‌اند و دارای اختلالات حرکتی هستند و یکجانشین شده‌اند، منجر به زخم بستر یا فشاری شود. همچنین افرادی که دارای معلولیت هستند و به ناچار در یک وضعیت خاص قرار می‌گیرند، اغلب دچار زخم مزمن می‌شوند.

مدیر کلینیک دیابت، زخم و ترمیم بافت سازمان جهاد دانشگاهی علوم‌پزشکی تهران درباره زخم‌های مزمن «نادر» نیز گفت: برخی از سرطان‌ها منجر به زخم‌های مزمن می‌شوند که این زخم‌ها جزو موارد نادر زخم‌های مزمن هستند. همچنین برخی از بیماری‌های صعب‌العلاج می‌توانند زخم مزمن ایجاد کنند. 

وی با بیان اینکه برآوردها بیانگر این است که حدود ۰.۸ تا ۱.۵ درصد از افراد جامعه به زخم‌های مزمن دچار می‌شوند، خاطرنشان کرد: آمار و ارقام حاکی از این است که ۱۵ تا ۳۴ درصد از دیابتی‌ها در مدت‌زمان بیماری، به زخم‌های مزمن دچار می‌شوند. در حال حاضر، ۷ میلیون دیابتی در کشور  زندگی می‌کنند؛ با توجه به جمعیت ۸۵ میلیون نفری کشور و احتمال ابتلای ۱۵ تا ۳۴ درصدی دیابتی‌ها به زخم پای دیابتی باید گفت به شرط در نظر گرفتن دیابت اثبات شده در حداقل ۷ میلیون نفر از جمعیت کشور، آنگاه حدود ۵۰ درصد از این افراد به «نوروپاتی» مبتلا می‌شوند.

مدیر کلینیک دیابت، زخم و ترمیم بافت سازمان جهاد دانشگاهی علوم‌پزشکی تهران ادامه داد: نوروپاتی منجر به بی‌حسی ناحیه پا می‌شود؛ در نتیجه افراد مبتلا به دیابت نه تنها متوجه تروما و آسیب‌های وارده به پا نمی‌شوند، بلکه فرایند درمان بیماری به دلیل مشکلات حسی و خون‌رسانی نامناسب کاهش می‌یابد.

وی درباره قطع عضو زخم پای دیابتی نیز به ایسنا گفت: حدود ۱۵ درصد از افراد دیابتی به زخم پا دچار می‌شوند و ۱۵ درصد از این افراد نیز درجاتی از قطع پا را تجربه می‌کنند. درجات قطع عضو زخم پای دیابتی شامل قطع یک بند انگشت تا قطع کامل پا می‌شود. با توجه به جمعیت افراد دیابتی کشور و آمار و ارقام مربوط به قطع عضو زخم پای دیابتی می‌توان گفت، حدود ۲۰۰۰ نفر در کشور به صورت سالانه درجاتی از قطع عضو پا را تجربه می‌کنند.